[ و در پى جنازهاى مىرفت ، شنید مردى مىخندد فرمود : ]
گویا مرگ را در دنیا بر جز ما نوشتهاند ، و گویا حق را در آن بر عهده جز ما هشتهاند ، و گویى آنچه از مردگان مىبینیم مسافرانند که به زودى نزد ما باز مىآیند ، و آنان را در گورهاشان جاى مىدهیم و میراثشان را مىخوریم ، پندارى ما از پس آنان جاودان به سر مىبریم .
سپس پند هر پند و پند دهنده را فراموش مىکنیم و نشانه قهر بلا و آفت مىشویم . [نهج البلاغه]
